عوامل مؤثر بر سلامت اجتماعی کارکنان شاغل در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی
زمینه و هدف: مسلماً تدوین برنامه‌های ارتقای سلامت در جامعه، بدون توجه به زمینه‌های اجتماعی و فرهنگی جامعه مورد نظر به راهکارهای غیرکارآمد منجر می‌گردد. ازاین‌رو، مطالعه حاضر با هدف سنجش میزان سلامت اجتماعی و عوامل مؤثر بر آن در کارمندان شاغل در ستاد وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی انجام‌شد.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی 257 نفر از کارکنان شاغل در وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی که به‌صورت طبقه‌ای نسبی انتخاب‌شده بودند موردبررسی قرار گرفتند. برای سنجش سلامت اجتماعی از پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی (کییز) که پنج مؤلفه سلامت اجتماعی شامل انسجام اجتماعی، شکوفایی اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت و انطباق اجتماعی مورد سنجش قرار می‌دهد استفاده گردید. پس از تکمیل پرسشنامه‌ها، داده های این مطالعه به‌وسیله SPSS 20 و با استفاده از آمار توصیفی و آزمون کای اسکوئر و کندال مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافته ها: بیشترین افراد شرکت‌کننده (51/7%) در پژوهش دارای سلامت اجتماعی متوسط بوده‌اند و 17/8% سلامت اجتماعی پایین داشتهاند. همچنین نتایج نشان داد که بین سطوح سلامت اجتماعی و جنسیت، تحصیلات و محل سکونت رابطه معنا‌داری وجود دارد (0/05>p) و بین گروه سنی، وضعیت تأهل و سمت شغلی با سطوح سلامت اجتماعی رابطه معنا‌داری وجود ندارد.
نتیجه‌گیری: نظام سلامت، زمانی کارایی مطلوب را خواهد داشت که در طراحی و مدیریت آن، موضوعات و نیازهای کارکنان آن نیز لحاظ گردد. نتایج این مطالعه اهمیت اجرای مداخلات آموزش بهداشت و ارتقای سلامت در زمینه سلامت اجتماعی را در بین کارکنان به‌ویژه بین کارکنان ستادی وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی روشن می‌سازد.